Sowizdrzał leżał w rynsztoku

W mieście szalała zaraza

Mór ścinał ludzi po ludziach jak kosą

Jak gdyby ktoś mu był kazał



Sowizdrzał spojrzał winnym wzrokiem

na cętkowaną świnię

W ryj pocałował ją z dubeltówki

i kaca odświeżył w winie



Czknął głośno, aż się zachwiał

Mór, który w cieniu się czaił

Podszedł do niego kaznodzieja

i tak nie pytany zagaił



Leżysz w szambie jak świnia

Burczysz obrazy Boże

wszak powiedziano pomóż sobie

a Bóg ci sam pomoże



Popatrz porządni ludzie

na nogach są od świtu

za stoją ladą cyfr kolumny

sumują mnożą dwoją I troją



Tutaj dorwała go dżuma

padł trupem, tak jak był siedział

Sowizdrzał chrapnął, otworzył oczy

czknął i tak odpowiedział





Bóg się śmieje z palantów

sam się schlał w Galilei

stągiew po stągwi najlepszy dowód

że w głowie miał po kolei



kiedy na drzewie krzyża

wcisnęli mu błazna czapkę

Spojrzał na zgraję półgłówków i w duchu

Śmiał się z nich do rozpuku



I nikt pewnie o tym nie wie,

Że zamiast się dłubać w drzewie

Schodził świat z trupą komediantów

I razem lali z palantów



Pomimo tak jasnej prawdy

Co jasna się stanie, doprawdy

Gdy oddech śmierci wionie spod powiek



Brużdżą na środku ulicy

Bluźniący heretycy

Co nie chcą wierzyć, że Bóg też człowiek

Bóg się śmieje z palantów



ciułajcie wydeptujcie

ścieżki do żłobów w deszcz i pogodę

Swe twarze rozdziawiajcie

i na mnie w rynsztoku patrzcie

by mógł powiedzieć wam dnia onego

Ci odebrali już swoją nagrodę



Bóg się śmieje z palantów

Kupców wypirzył z świątyni

jadał z celnikami nie z faryzeuszami

I nie tłumaczył się czemu tak czyni



Bóg się śmieje z palantów

wy nigdy Go nie pojmiecie

On zna was jak dziadowski szeląg

On dobrze wie, czego chcecie

Kupujcie sztaby i kłódy

To nie pomoże wam nic On miałby nie znać waszej obłudy?

już na was szykuje bicz



Wokół uśmiechnął się mądrze

spojrzał dokoła dosyć przytomnie

A mór załatwił ostatnich dwóch trzeźwych

i rzekł wychodzi, że nic tu po mnie