z Marysią zbieraliśmy jabłka.
leżały w sadzie wśród żółtych i rdzawych liści.
przez ciemnożółte skórki łatwo było pomylić
odmianę Rubin z pomarańczą.
nam to było na rękę. wtedy,
a na ten czas mieliśmy po, niespełna, sześć lat,
Marysia chwyciła mnie za rękę w okolicy nadgarstka,
drugą ręką wepchnęła pół owocu do ust.
- zjedz. przywiozłam je z daleka. nie mogą się zmarnować.

tego lata pojechaliśmy żukiem do Bełżca. wujek milczał
za kierownicą. spokój na twarzy Marysi nie koił niepokoju
we mnie. odkąd tylko powiedziano, że jedziemy tam,
gdzie śpi pradziadek, czułem się jak worek wypchany trocinami.

mówili, że to obóz, a ja widziałem tylko ogrodzenie i pole za nim.
staliśmy chwilę przy kamieniach z napisem:

Tu, w tym transporcie
ja, Ewa,
z synem moim Ablem.
Jeśli zobaczycie mojego starszego
-syna człowieczego, Kaina,
to mu powiedzcie, że ja*

dziś zadzwoniła do mnie siostrzenica Anna. pytała o samopoczucie
i o to, czy zainstaluje jej simsy. Anna twierdzi, że jest dorosła,
bo chodzi do gimnazjum.
-Aniu, słyszałaś o komorze gazowej?
-Wielkie halo, wujku. Teraz mamy nową zabawę. Bawimy się w film.
sala samobójców.




---------------------------------------------------
*Dan Pagis "Napisane ołówkiem w zaplombowanym wagonie towarowym"