Codzienne modlitwy płyną przez nasze serca i dusze.
Złożone z czerwonych wschodów słońca układanki zdarzeń i słów,
tracących swój sens każdego wieczora
który nakłada na nie noc.
Medytujący Chrystus na krzyżu i dziecko u jego stóp
czują dumę gdy ty nie poddajesz się,
z każdym porankiem szukając nowych słów.

Chłód zimy układa dzisiaj pasjanse,
a księżyc na chwilę tylko zgasł.
W poczuciu straty zanurzasz się udając,
że nie dostrzegasz światła gwiazd.
Tych samych które są w tobie od początku
i tych które gasną gdy budzisz się ze snu.

Jesteś odbiciem światła i rozpoczynasz codzienne modlitwy
wbrew- utracie sensów i słów.