A kiedy już szczęście, odnajdzie Twój próg
I kiedy jak wicher, jak demon, jak Bóg
Rozerwie codzienność, zburzy ściany dni
I kiedy pomyślisz, że wszystko się śni
Że wszystko to bajka, że wszystko to pic
Że kiedy się zbudzisz nie zostanie nic
I tylko gdzieś w czaszce ułuda i piach
Zostaną niechciane, a wraz z nimi strach
Że wróci tęsknota, że zjawi się żal
Wiedz, że to betka, że liczy się bal
Że szczęście to orkan, to tęcza, to kurz
Co czasem Cię muśnie, niczym zapach róż
I dalej popędzi, zniknie w dali mgle
Nim znowu zawita na jawie i w śnie.

Niech idzie, niech leci, niech pędzi, niech mknie
Przez czasu zakręty, przez noce i dnie
Niech będzie szalone, niech trwa tysiąc lat
Nim mgła zmąci oczy, nim zginie ten świat
Nim burza potoków zamieni się w lód
Nim gwiazdy rozsypią się w kosmiczny gruz