 |
Nawigacja |
|
|
Wątki na Forum |
|
|
Ostatnio dodane Wiersze |
|
|
|
Wiersz - tytuł: Poczekalnia II (Ukrzesłowienie I, Andrzej Wróblewski, 1956) |
|
|
Może dziś się czegoś dowiem,
Może coś powiedzą wreszcie,
Jak im mógł się zgubić człowiek
W naszym całkiem sporym mieście?
Jestem tutaj taka mała,
Choć nie dość na cudzą pomoc;
Znajdą - paczki będę słała,
Lecz niech będzie coś wiadomo!
A tak - klei się powieka,
Odgłos zamka rzadziej budzi...
Patrzę - a on na mnie czeka
I jest znowu dwoje ludzi.
https://www.andrzejwroblewski.pl/galeria/poczekalnia-ii-ukrzeslowienie-i/
Link
Dodane przez Maciek Froński
dnia 23.03.2023 08:48 ˇ
12 Komentarzy ·
337 Czytań ·
|
|
|
|
|
|
Komentarze |
|
|
dnia 23.03.2023 09:02
Dziękuję za link, nie znałam tego obrazu, raczej tylko te z "ARW-a"... Wiersz ciekawy, jednak msz tym razem nie uniósł ciężaru gatunkowego ekfrazy, może nie było takiego zamysłu. Pozdrawiam. |
dnia 23.03.2023 09:26
https://www.bing.com/videos/search?q=cbo+o+mo%c5%bcema%c5%82y+z%c5%82owiek&view=detail&mid=7011A608066AFA4662117011A608066AFA466211&FORM=VIRE |
dnia 23.03.2023 09:51
Obraz i wiersz stanowią doskonałą parę, chociaż zarówno obraz, jak i wiersz pokazują dojmującą samotność, i - właśnie brak tej drugiej połówki.
Być "ukrzesłowionym" na pojedynczym krześle, stojącym obok pustego. W czekaniu, w marzeniu, we śnie.
Jestem tutaj taka mała,
Choć nie dość na cudzą pomoc
- bardzo wymowne. Małym dzieckiem ktoś szybko by się zajął, zaopiekował, lecz dorosły, choćby czuł się taki mały, taki niezauważalny, taki "sam", jest "nie dość mały" na pomoc.
Dobry wiersz do kompletu. Do obrazu. |
dnia 23.03.2023 11:41
Dziękuję za te uwagi |
dnia 23.03.2023 12:18
Może to błędny trop, ale ta kobieta chyba jest w ciąży. Jeśli tak, to motyw samotności, pustego krzesła i poczekalni nabiera o wiele bardziej dramatycznego wymiaru i przywołuje mroczne skojarzenia. Bo nie wiadomo, jakie decyzje, jaką przyszłość, rozważa bohaterka liryczna w tym opuszczeniu.
Wiersz dopisuje, na szczęście, optymistyczne rozwiązanie.
Pozdrawiam,
Glo. |
dnia 24.03.2023 06:54
.. .. dopiero teraz ( przepraszam ) zaglądnęłam do linku i wiersza i muszę powiedzieć, że tekst - choć jak zawsze u Pana - brzmi szalenie profesjonalnie, to niestety w moim odczuciu nie koresponduje z treścią obrazu.
Kobieta tam przedstawiona jest tuż przed rozwiązaniem ( oprócz dużego brzucha, zmęczenia na twarzy, świadczy o tym nienaturalnie ciężki biust i typowy rozkrok w jakim się siedzi gdy.. .. już siedzieć nie można 🥹).
Efekt oczekiwania ( w domyśle - na dziecko ), jest w zamierzony sposób spotęgowany przez ustawienie drugiego krzesła. Ono również mogłoby być czarne, mogłoby też być brązowe , ale nie - jest PASTELOWE, a to pokazuje.. ..
kierunek w jakim należy szukać potencjalnego drugiego gościa 😉.
Piękny obraz - dziękuję za promowanie sztuki; bez Pańskiego wiersza, nie znałabym tego dzieła, ( a fakt.. .. że postać kobiety jest podobna do mojej ulubionej aktorki (Heleny Bohnam - Carter), jeszcze wzmaga sympatię ), pozdrawiam:)) |
dnia 24.03.2023 08:24
No, jest to jakiś trop, który mi umknął... |
dnia 24.03.2023 08:40
.. .. i jeszcze te niezbyt ozdobne, ale wygodne / buciska / - których żadna młoda kobieta dobrowolnie nie założy - a co najlepsze - to szczebelki krzesła😀- różowy i niebieski, bo.. .. / na dwoje babka wróżyła / ha, ha, zaś mina przyszłej Mamusi - pełna pokory wobec Losu ;)), pozdrawiam, D. |
dnia 24.03.2023 13:04
Dagny, obraz powstał w 1956, w czasach, kiedy kobiety wcale nie musiały być w ciąży, żeby nosić takie buciska.
Wacława Milewska tak pisze o tym dziele Wróblewskiego:
"W prezentowanym obrazie ukazał nie tyle żywą istotę ludzką, ile człowieka-przedmiot z martwą twarzą i widocznymi jelitami. Tak oddał kondycję narodu po kilku pierwszych latach życia w komunistycznym kraju, który zamiast dobrobytu, przyniósł biedę, zniewolenie i beznadziejność".
Ja na tym obrazie nie widziałam kobiety ciężarnej, podobnie jak Maciek Froński. Jednak komentarz Gloinnen, a później Twój - zmusił do zastanowienia. Dlatego poszukałam wiadomości na ten temat.
Opis obrazu pióra W. Milewskiej:
http://m.imnk.pl/gallerybox.php?dir=XX233 |
dnia 24.03.2023 13:08
Inna opinia:
rozumienie uprzedmiotowienia jest podstawą antykulturowego antykonsumpcjonizmu.
W tym kontekście obrazy Wróblewskiego z połowy lat 50-tych byłyby ironiczne, gdyby nie były tak otwarcie tragiczne. rPranier1;, a przede wszystkim rUkrzesłowieniar1; to wielkie metafory jałowości systemu, w którym marnotrawiona praca nie pozwala nawet na korzystanie z dóbr, ponieważ jest marnotrawiona i przynosi tylko otępienie. Również w tym kontekście rKolejkar1; nie jest nawet czekaniem na nagrodę po śmierci, ale na niebyt.
Nie znam w sztuce światowej bardziej wyrazistego i bardziej niemego krzyku rozpaczy.
https://www.historiasztuki.com.pl/025-00-01-WROBLEWSKI.html |
dnia 24.03.2023 13:41
Oczywiście, opisy obrazów to jedna rzecz, a nasz osobisty odbiór - druga. Ja też uważam, że Maciek Froński robi dobrą robotę, pisząc ten cykl, zachecając do zaglądania do różnych galerii.
Ktoś widzi jelita, ktoś inny dziecko, które ma przyjść na świat, i wszystko to prawda. |
dnia 24.03.2023 18:06
Z moim odbiorem cyklu Frońskiego jest tak, jak z odbiorem ekranizacji, jak kto lubił zekranizowaną powieść, to zaraz twierdził, że film nie udany |
|
|
|
|
|
|
Dodaj komentarz |
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
|
|
|
|
Pajacyk |
|
|
Logowanie |
|
|
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
|
|
|
|
Aktualności |
|
|
Użytkownicy |
|
|
 Gości Online: 32
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanych Użytkowników: 6 439
Nieaktywowani Użytkownicy: 0
Najnowszy Użytkownik: chimi
|
|
|
|
|
|
v6.01.7 © 2003-2005![[www.pajacyk.pl]](/fusion/images/pajacyk.gif)