byłaś jedyną płynącą na falach
bez amnezji uczonej pokręconych bez wschodu
stojącą tuż przy pięciu palcach dzielącą
szarlotkę woni dotyku dni

wypowiadane przez ciebie słowa
niczym balsam kryjący szramy zachodu
dotykały duszy błądzących obłoków
płynących w nieznane pod wiatr

czasami czułam odbicia piłki
bokami ocierając słowa zakreślanej spojrzeniem
granicy którą kopałam stawiając niezdarnie
pierwsze na czystej traperem dłoni