 |
Nawigacja |
|
|
Wątki na Forum |
|
|
Ostatnio dodane Wiersze |
|
|
|
Wiersz - tytuł: Jeden z wielu |
|
|
Komentarze |
|
|
dnia 28.12.2016 06:00
https://www.youtube.com/watch?v=DjZGD4clc50 |
dnia 28.12.2016 09:15
Mithotyn, dziękuję za link, dobrze było posłuchać "Sing to the Lord". Pozdrawiam.
Po węzełku życia jest w tekście rząd siedmiu wielkich omeg, ale tu się skasowały, choć na podglądzie były. |
dnia 28.12.2016 09:23
Pierwsza i ostatnia bardzo. Wszystko ok. Może przedostania niepotrzebnie "ozdabia".
Wystarczy; "wiatr niestrudzenie odmawia kadisz za kadiszem"
"nawet to czego nie ma czasami (tu czytam z pauzą)jest/ i będzie" :):)
Przy pierwszym wersie przemyślałabym szyk... i może słowo "rozwlec".
pozdrawiam ciepło.:):)
Także z życzeniami.
Ola. |
dnia 28.12.2016 09:24
Mithotyn; :):):) Zawsze coś fajnego wygrzebiesz. |
dnia 28.12.2016 10:11
U nas też "kirkutu już nie ma", ale na szczęście żyją ludzie, którzy pamiętają, że był...Refleksyjny wiersz.
Dziękuję za życzenia, które odwzajemniam :-) |
dnia 28.12.2016 10:46
opustoszały już cmentarze
nagrobki ciągle z nich znikają
Abel, Abraham, Rut, Sem, Dawid
na zmartwychwstanie wciąż czekają (ew.wg.Jana 5 : 25-29)
a kiedy w chłodny czas grudniowy
wiatr zwiędłym liściem zmąci ciszę
słychać ich śmiechy i rozmowy
ktoś czasem o nich wiersz napisze
Pozdrawiam.😊 serdecznie.😊 , życzę zdrowia i wielu uśmiechów. |
dnia 28.12.2016 10:51
Olu, dzięki za wnikliwą lekturę, przemyślę Twoje sugestie, chociaż żal mi ptaków i chmur. Pozdrawiam.
Lunatyku, u mnie też już nie ma kirkutu, ale przynajmniej na jego miejscu stoi pomnik. Wiersz powstał po wizycie w Lęborku, gdzie na miejscu kirkutu jest park. Dzięki za refleksyjny. Pozdrawiam.
Alfredzie, pięknie to powiedziałeś, druga- majstersztyk. Pozdrawiam. |
dnia 28.12.2016 10:57
wyjątkowo czuję niedosyt, temat bardzo ciekawy wart szerszej formy - ale decyzja zawsze należy do autora :) pozdrawiam noworocznie, |
dnia 28.12.2016 11:42
Bardzo ciekawy tekst. Zawsze interesowały mnie napisy nagrobkowe - to specyficzny gatunek literacki, oddający ducha i kulturę określonej nacji lub grupy społecznej.
Szczególnie utkwiło mi w pamięci epitafium na nagrobku znanego profesora astronomii:
Musiał umrzeć.
Gwiazdy były mu bliższe,
niż ludzie.
Kirkuty w większości są zrujnowane, tablice wyblakłe i zarosłe zielskiem, trudno cokolwiek odczytać. Dobrze, że Tobie choć w części się udało.
Serdeczności moc |
dnia 28.12.2016 13:22
Przywołałaś swym wierszem obraz zaniedbanego kirkutu w Krynkach. Jakże trudno go było odszukać, przedrzeć się przez zwalony mur, połamane drzewa, suche zielsko i śmieci. Tylko kamyki układane na macewach świadczyły, że komuś to miejsce jest bliskie. Pozdrawiam |
dnia 28.12.2016 13:31
znam taki cmentarz,przepięknie oddałaś klimat opuszczonego cmentarza, jestem zauroczona Twoim wierszem,bardzo lubię takie,pozdrawiam :)))) |
dnia 28.12.2016 14:34
mieszkam koło kirkutu. Który Jest. |
dnia 28.12.2016 15:14
Robercie, dzięki za poczytanie, może pomyślę o szerszej formie. Pozdrawiam.
Januszu, dziękuję za podzielenie się refleksjami. Świetne to epitafium dla astronoma. Pozdrawiam.
Komo17, chyba każdy z nas widział gdzieś zaniedbany kirkut albo miejsce po nim. W Lęborku nie było kamyków. Pozdrawiam.
Elu, bardzo dziękuję za empatyczny odbiór. Pozdrawiam.
Ad, Łódź była dla kirkutu dość łaskawa, najgorzej jest w małych miejscowościach. Pozdrawiam. |
dnia 28.12.2016 18:07
Czas leczy rany i oby uczył mądrości, a słuchając śpiewu ptaków, nie zastanawiali się w jakim śpiewają języku. |
dnia 28.12.2016 22:39
Jędrzeju, masz rację, ale zapomniane kirkuty są świadectwem, jak okrutna bywa historia wobec bezbronnych. Macewy posłużyły za materiał budowlany, wykładano nimi drogi, a przecież każda z nich miała być drogą do wieczności tego, kto pod nią spoczął. Pozdrawiam. |
dnia 29.12.2016 12:11
Piękny wiersz Silvio :)
Dziękuję za życzenia, i Tobie samych dobrych chwil w Nowym Roku :))) |
dnia 29.12.2016 12:32
Dla mnie również ostatnia strofa urzekająca, ale nie tylko. Pozdrawiam |
dnia 29.12.2016 13:27
Mgnienie, dziękuję za wysoką ocenę tekstu i za życzenia. Pozdrawiam.
Zdzislawisie, dziękuję za wizytę i wybór ostatniej. Pozdrawiam. |
dnia 29.12.2016 13:33
Nostalgiczna to jest refleksja
o pamiątkach maksimigracji
o zmiennej historii też lekcji
o przenikaniu się wielu nacji
To cmentarz jest miejscem
gdzie pamięć jest skostniała
jest to miejsce jako najlepsze
gdzie pamięć przekazuje skała
Tak było od refleksji homo sapiens
od rysów jego kamieniem na ścianie
bo tego przecież głęboki bardzo to sens
i do następców po wielu wiekach przesłanie.
Serdecznie pozdrawiam |
dnia 29.12.2016 13:40
Kurtad41, dziękuję, że zajrzałeś i podzieliłeś się refleksjami w formie wiązanej. Pozdrawiam. |
dnia 29.12.2016 16:19
czekają czekaniem nieobecnych...pięknie ujęłaś dojrzałe czekanie...cały piękny...w wakacje udało mi się być w Krakowie na cmentarzu żydowskim... |
dnia 29.12.2016 17:43
Benlachu, ja też widziałam zadbane cmentarze żydowskie, np. w Tykocinie, Łodzi, ale większość z nich zniknęła, bo macewy wykorzystano jako materiały budowlane. Takim sposobem szczątki pozbawione macewy- bramy nie różnią się od tyvh zamienionych w popiół w krematoriach. Pozdrawiam. |
dnia 01.01.2017 16:15
pierwsza część fajna, trzyma napięcie, nawet jeśli niezamierzenie, czytelnik przechadza się po cmentarzu i... końcówka jednak rozczarowała mnie. niemniej wszystkiego co dobre w nowym roku ;) |
dnia 01.01.2017 17:29
Veles, dziękuję za życzenia. Może innym razem. Pozdrawiam. |
|
|
|
|
|
|
Dodaj komentarz |
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
|
|
|
|
Pajacyk |
|
|
Logowanie |
|
|
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
|
|
|
|
Aktualności |
|
|
Użytkownicy |
|
|
 Gości Online: 17
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanych Użytkowników: 6 439
Nieaktywowani Użytkownicy: 0
Najnowszy Użytkownik: chimi
|
|
|
|
|
|
v6.01.7 © 2003-2005
![[www.pajacyk.pl]](/fusion/images/pajacyk.gif)