Sto kawałków

Podobno hen nad dachem z chmur błękitne niebo lśni,
Lecz trudno w to uwierzyć tak na słowo,
I mówią, że słoneczny blask wyciera deszczu łzy,
To nie pociesza zmokłych jednakowoż,

Bo gdy życie ci dokucza lub przyjaciół nagle brak,
Tak samo patrzeć już nie jesteś w stanie,
Pomyśl chwilę, a zrozumiesz, co dokoła jest nie tak,
Kto z tobą jest uczciwy, a kto kłamie.

Lecz nie ma tego złego, co na dobre nie chce wyjść,
A siły nam dodaje często wiara,
Dokoła tyle pada słów, lecz gdy błyskają kły,
O sobie prawdy dojść się nikt nie stara,

Bo gdy życie ci dokucza lub przyjaciół nagle brak,
Tak samo patrzeć już nie jesteś w stanie,
Pomyśl chwilę, a zrozumiesz, co dokoła jest nie tak,
Kto z tobą jest uczciwy, a kto kłamie.

Wszystko się łamie w pół, lecz serce na sto kawałków pęka,
Gdy trzymasz mnie za rękę ty, nie straszny żaden dół.
Wszystko się łamie w pół, lecz serce na sto kawałków pęka,
Gdy trzymasz mnie za rękę ty, nie straszny żaden dół.

Bo gdy życie ci dokucza lub przyjaciół nagle brak,
Tak samo patrzeć już nie jesteś w stanie,
Pomyśl chwilę, a zrozumiesz, co dokoła jest nie tak,
Kto z tobą jest uczciwy, a kto kłamie.

Wszystko się łamie w pół, lecz serce na sto kawałków pęka,
Gdy trzymasz mnie za rękę ty, nie straszny żaden dół.
Wszystko się łamie w pół, lecz serce na sto kawałków pęka,
Gdy trzymasz mnie za rękę ty, nie straszny żaden dół.
Gdy trzymasz mnie za rękę ty, nie straszny żaden dół,
Gdy trzymasz mnie za rękę ty, nie straszny żaden dół.

                                                            przełożył Maciej Froński


https://www.youtube.com/watch?v=j_UI2Ia57w4



I oryginał:

Man sir' at over skyerne er himlen altid blå
Det kan være svært at forstå når man ikk' kan se den
Og man sir' at efter stormens pisken, kommer solen frem
Men det hjælper sjældent dem der er blevet våde

For når vennerne forsvinder og når livet er blevet træt
Ser man alt med ganske andre øjne
Man øver sig og bliver langsomt bedre til at se
og skelne mellem sanheder og løgne

Man siger jo at det der sker er altid godt for noget
Troet har vi fået for at bruge den
Man sir' så meget, men ved så lidt når angsten den har fat
Sjælen mærker illusionen triste

For når vennerne forsvinder og når livet er blevet træt
Ser man alt med ganske andre øjne
Man øver sig og bliver langsomt bedre til at se
og skelne mellem sanheder og løgne

Alting kan gå i tu
Et hjerte kan gå i tusind stykker
Kaldte du mig for ven engang
Så er jeg her nok endnu

Alting kan gå i tu
Et hjerte kan gå i tusind stykker
Kaldte du mig for ven engang
Så er jeg her nok endnu

For når vennerne forsvinder og når livet er blevet træt
Ser man alt med ganske andre øjne
Man øver sig og bliver langsomt bedre til at se
og skelne mellem sanheder og løgne

Alting kan gå i tu
Et hjerte kan gå i tusind stykker
Kaldte du mig for ven engang
Så er jeg her nok endnu

Alting kan gå i tu
Et hjerte kan gå i tusind stykker
Kaldte du mig for ven engang
Så er jeg her nok endnu

Kaldte du mig for ven engang
Så er jeg her nok endnu
Kaldte du mig for ven engang
Så er jeg her nok endnu