wszystko staje się takie nieobecne
jakby spadło z drzewa
leżę i czuję się jak pestka
za chwilę skorupa otworzy się
i będę czuł chłód
mrok przysłoni kolor twoich oczu
mam je w pamięci ale to tak
jakbym zamknął je w fotografiach
wilgoć podchodzi pod gardło
zaczyna brakować słów
mógłbym opowiedzieć coś co kiedyś
sprawiało mi przyjemność
ale przecież nie po to żyję
żeby pamiętać
tylko żeby zapomnieć
kiedy jesteś przy mnie
nie muszę wspominać
wybieram życie dłuższe niż pamięć