twoje wędrowanie pulsowanie źródła
rzeczywistość woła to nie jest ta pora
jak masz więc zrozumieć scenę międzywiersza
u progu wyrazu pod śpiącym adresem

oparty o linię swojego pejzażu
szukasz swej przestrzeni magii amuletów
i znaków krwawiących na północnym niebie
poza twoje ratio do bram transcendencji

w czasie tej wędrówki wbrew prawom znajomym
płyniesz rozpostarty ikarowym szlakiem
albo jak z chagalla ponad głodną lawą
w trójstanie miłości kolorów i wiary

nawet gdy już spadniesz na jedną z wysp źrenic
dalej chcesz dryfować wśród dewońskich lasów hen poza powieki w jasnych morzach oczu
aż do końca wiersza do znajomych znaków