Zostawiłam za sobą dwa ogrody
w pierwszym czytane wzruszenie
bicie tętna w pyle żółtych kartek
ślady łez zasuszone milczeniem
dotykałam twojej małej rączki
już sama.

Do drugiego nie biegłam tak szybko
owoc leżał na jego dłoni zielony
soczystym smakiem zniewalał
w kolczastych berberysach schowany
dziwny uśmiech grymas przyczajony
nie zdążyłam.

Ogrodami zmęczona odchodzę
nowe pustki pełne zdarzeń bez imion
w sercu w oczach myśli w głowie
kłęby drapieżnych wrzasków
nie pamiętam płotów drzazgi
nie dopalone.