za oknami jesień
kot ociera się o nogi
gubi sierść

nie umiemy walczyć wszystko rzucamy o podłogę
ściany rozdrapują blizny a podobno czas goi rany
podobno to zbyt mało
dlatego Marta od wczoraj już nie kocha
powiedziała że wszystko jest w porządku
przed snem kradnie ziarenka maku
karmi nimi urojoną ciążę

za oknami zima
babcia buja na fotelu dziadka
siedzi mu na stopach

przez pola pokryte jeszcze śniegiem biegnie Paweł
pieszczony dotykiem słońca stawia kolejne kroki
w oddali syn rzeźbi ludziki z dymu
posyła w cholerę tych którzy zranili mamę

Marta zamyka ramiona
mówi że nie pamięta
nie zna