Z czasem odchodzą kwiaty z pamięci,
codziennie mgła się przez mgłę przesącza,
słowa ugrzęzły jak dawni święci
nie mogąc sensu spłodzić do końca.

W zapachu malin moje wspomnienia
ukryte i w rozgryzaniu wiśni,
w płatku róży ukryte przestrzenie,
w dzikim groszku zaplątane myśli.

Serce uwięzione w gęste głogi,
tak blisko miejsc znajomych, przemiłych,
droga kamienna a obok drogi
kamień co milę, by nabrać siły.

A tu muzyka tworzy obrazy,
rozwija płótna znanych przestrzeni,
twór wyobraźni,bez dna, bez skazy,
uniesie w niebo, na chwilę zmieni

uczucie zimna w dni poszarzałe,
gdzie płynie rzeka brudna od złości,
niskie pobudki tak spowszedniałe,
wibrują w ciele w stronę nicości.

Aż muszę strzepnąć, jak z marynarki,
kurz, który wsiąka, staje się miły,
pamiętać przeszłość, lecz ciche skargi
zapomnieć, by się nie powtórzyły.


Gandawa