to mogłaby być zwykła rozmowa po latach
czułe dotykanie supełków które moja i twoja
pamięć zawiązały w tak różnych miejscach
ale przeszłość rozsypałaś na tamtych schodach
co to w rozpacz coraz niżej i niżej

to mogłaby być zwykła rozmowa dwóch matek
radosna wyliczanka topniejących zmartwień
nie określisz jednak smaku przymierania głodem
nie nazwiesz ciepła wtulania się w nienawiść

to mogłaby być zwykla rozmowa przy kawie
tak lekko i na wiatr tymczasem łyżeczką w fusach
mieszamy naszą bezradność z milczeniem gęste
szlaki twoich zmarszczek mówią już zbyt wiele

masz rację odejdę z ulgą do swojego życia
ale nie ze spokojem