deszcz nie posiada rytmu
wzmożony staje się jednostajnym szumem

nikotynowy kundel skowycze głośniej niż dotychczas
z braku papierosów ogłuszam go
mocnym czajem

głowa brzemiennieje od podszeptów
wielogłosu odeszłych

wychwytuję poszarpane frazy
nie rozumiem sekwencji nie zlepię
z nich żadnej prawdy

lepiej zasnąć śnić wyludnioną metropolię
siebie z najwspanialszą kobietą

czeka mnie kopniak poranka
krzątanina w samotni