jesteś poetką (nie)nadzwyczajną
w której to słowach życia szukałem
one uczyły co przed oczami
co za plecami
między wierszami
i strofowały
i przestrzegały
gdy prozę rymem traktować chciałem

jesteś poetką światopoglądów
niczym dnia kromka z masłem i solą
na to burczenie smyk-ciekawości
pośród nowości
i (nie)zwykłości
tabula rasa
krucha w tych czasach
prawd kaligrafia przeciw gryzmołom

jesteś poetką (nie)konsekwentną
wykreowanej rzeczywistości
niedługo znajdziesz zdjęcia w pudełku
z pożółkłą mgiełką
echa jej zgiełku
bardzo bolało
lecz się udało
trzy serca z serca ku potomności

jesteś poetką (nie)obiektywną
lecz to przez miłość wyrachowaną
co mogła przebrnąć przez czasy trudne
tragedie zgubne
i myśli brudne
poezja Twoja
jest niby zbroja
więc powiedz czemu nie piszesz, mamo?