Kupię sobie karabin z bagnetem
i powystrzelam wszystkie znaczki keep smiling,
które przypięłaś do mojej fotografii.

Może w siebie nie trafię...

Bo jak mam dźwigać twoje pęknięte serce,
kiedy nie umiem się uśmiechać
do buzi w ciup, klepany w policzki.

Kiedyś siebie polubię...

Niedożywionego sprawcę trosk,
czekającego na opiekuńcze
i potulne aż do bezwstydu dziewczyny.

W końcu wyjmę ręce spod kołdry...

Przecież od tego nie oślepnę
i wreszcie zobaczę kobiety,
w niedostępnych matkach i pogardzanych dziwkach.

Siwizna pomoże...

Gdy czaszka zalśni i wyschnie jak stara złość,
to siwa broda pogodzi przestrzelone keep smiling,
z troską.