Tak jakby już był z prochu,
w łunie skrzepów i włókien,
w rozklekotanym wozie,
mniej wyraźny niż szpadel.

Na razie słyszy, że ziemia,
to niedźwiedź, który w barłogu
rzęzi jak silnik Ursusa,
chrapie przez sen, że go weźmie,

że jak się zbudzi to zeżre.