poeci nie są dobrymi mężami

w rozdeptanych butach
pojawiają się znikąd
w masce obojętności
dając wolność tym co z nimi
z głowami w czapkach z chmur
błądzą między słowami boginek
kuchennych nastrojów
zwinnością jaszczurki omijają
zawiłość paragrafów napisanych
prozą poza wierszami
dojrzewają słonecznie
bez ujawniania tego co w cieniu
niezależni kwilą gdy miłość boli

poeci są kwiatem paproci
ukrytym przed zachwytem
nad ich pięknem
rozkwitają z wiatrem
niosąc słowa miłości