Krzyk jest we mnie.
Ja - czarny Nut
rodzę go nocą,
by pochłonął wszystko.
Ty słyszysz skargę morza
ja głos nicości jak opętanie.
Wyczuwam grozę zachodów,
to milczenie znaczy tak wiele,
myślę, że i ciebie zawiodłem,
płonę jak ptaki Hasiora.
Księżyc też mnie rani,
jego bezpłodny blask
puszczam wolno
bo nie mogę schwytać.
Chmury - blade twarze miłości
przechodzą obojętnie,
tylko niepokoją moje serce.

Poznałem dno,
dotykasz je najcieńszym korzeniem.