Nad Tagiem i Duero - kto o mnie pamięta
Będziesz wspominał twarze swoich braci
Tych wychodzących na spotkanie wiatru
I tych walczących o przelew, o wpływy

Między nich wszystkich będziesz policzony
Aż nagle, dziecko wyda ci się zamkiem,
Wielką warownią cała twoja przeszłość
Ręką mocarza - piąstka twojej siostry

Będziesz żałował, tłukąc się w tej klitce
Jak mały ptaszek, przestrzeni niesyty
Wkrótce podzielisz się na dwie osoby
Jedna z nich pójdzie, a druga zostanie


Mówiła: miłość, ale wśród słodyczy
Wieczornych godzin zgubiła znaczenie
Ślady na piasku, tylko to istnieje
Dopóki przypływ nie zmaże zupełnie

Teraz jest życie- to uczucie ulgi
Nie są złudzeniem jednak białe kartki
One popłyną Tagiem i Duero
Ktoś je zobaczy jeśli są prawdziwe