 |
Nawigacja |
|
|
Wątki na Forum |
|
|
Ostatnio dodane Wiersze |
|
|
|
Wiersz - tytuł: biegiem po parapecie |
|
|
Komentarze |
|
|
dnia 26.03.2009 20:24
Wiersz przenika aż do kosci.Mam pewne uwagi.
"jej złość ręce przy skroniach ucieczki
byle dalej
od białych ścian i śliny"
Wers "zamarzajacej na poduszce wstrach
którego nie sposób zapomnieć"
jest zbyteczny,gdyż w całym wierszu czuć ten strach,on wyłazi z każdego słowa.Takie domówienie osłabia wrażenie.
Dobry,mocny wiersz.
Pozdrawiam |
dnia 26.03.2009 20:57
plus mnie jeszcze gniecie ta zgrana pozytywka może wystarczy pozytywka? a może inaczej to ująć? nie wiem
reszta mocna
pozdr. |
dnia 26.03.2009 20:57
i plus za tytuł jeszcze |
dnia 26.03.2009 22:01
Pozytywka rzeczywiście jest ograna.Można coś spróbować zmienić.
Przy pierwszym czytaniu nie rzuciła się w oczy.
Dwa plusy za tytuł. |
dnia 27.03.2009 05:58
Mocny wiersz.
Bardzo "nośny" tytuł.
Pozdrawiam. |
dnia 27.03.2009 10:47
tytuł nie tyle "nośny", co efekciarski; w każdym razie sam tekst byłby w stanie go "udźwignąć", gdyby nie jego zakończenie.
ale po kolei:
już ślina zamarzająca na poduszce w strach jest niebezpiecznie blisko kiczu. w każdym razie, jak zauważył Piotruś, można ten fragment wyciąć, i to jeszcze z korzyścią dla całości.
nie widzę problemu "zgrania" pozytywki - obraz jak obraz, choć do odkrywczych nie należy;)
następnie, niestety, pojawia się wilczy bilet do dzieciństwa (kiczowate efekciarstwo) i wreszcie ostatnia strofa, karkołomnie abstrakcyjna, jeśli chodzi o "zaginanie" i "rozkładanie", a także kiczowata, jeśli chodzi o sam pomysł. dyskwalifikuje całość, a szkoda, bo w pierwszej strofce zapowiadała się ona nawet obiecująco (chciałem napisac "bezpretensjonalnie", ale powstrzymał mnie przed tym tytuł, od którego w końcu rozpoczyna się lekturę;)).
pozdrawiam. |
dnia 27.03.2009 10:52
Działa na wyobraźnię, pulsuje emocjami. Dobry wiersz. Pozdrawiam. |
dnia 27.03.2009 12:03
Bardzo dziękuję za uwagi, te pozytywne i te trochę ;) mniej. Zastanawię się nad pozytywką.
Wierszofilu, najwyraźniej różnimy się gustem. Poczytałam Twoje ostatnie wiersze, doceniam warsztat, ale tematyka i język też jakoś mnie nie porwały. Niemniej jednak zapraszam pod kolejne teksty.
Pozdrawiam Wszystkich :) |
dnia 27.03.2009 12:17
ależ moje teksty nie mają z tym nic wspólnego - nie ograniczam swojej percepcji różnego rodzaju tekstów do tego, w jaki sposób sam piszę, to byłoby bardzo niesprawiedliwe;) również zbyt pochopnie nie obarczałbym wszystkim subiektywnych gustów - to jak dla mnie zdecydowanie nieprzekonująca linia obrony, tym bardziej w związku z wymienionymi przeze mnie kiczowatymi i nieudanymi frazami i obrazami, które zepsuły ten tekst. w taki sposób można obalić każdą krytykę, również w przypadku zdecydowanie słabszych tekstów. ale jak sobie życzysz - wolisz brać pod uwagę tylko pozytywne komentarze - Twój wybór, Twoja wolność;)
pozdrawiam. |
dnia 27.03.2009 12:52
kicze wg pana wierszofila, niech pozostaną przy nim. ja w wierszu tym nie dostrzegam niczego kiczowatego, może dlatergo, że zrozumiałem jego treść i przesłanie.
pozdrawiam, pogodnie:) |
dnia 27.03.2009 12:52
"nie udało się zagiąć czasu
bezradnością rozłożonych
nóg"
powala i sprawia że ręce się same składają |
dnia 27.03.2009 13:04
kropek - ależ przesłanie miało być tutaj proste i oczywiste;) abstrahując od kiczu, podstawowym problemem tego tekstu jest to, co robi z nim (samym tekstem, ale także jego przesłaniem) ostatnia, karkołomna strofka.
pozdrawiam. |
dnia 27.03.2009 13:23
Panie wierszofilu, zaciekawiło mnie to, co Pan napisał. Co robi z tekstem i jego przesłaniem ostatnia strofka? |
dnia 27.03.2009 13:29
przemek - ostatnia strofka tekst psuje, a jego "przesłanie" rozmywa w dziwnych abstrakcjach i karkołomnych konstrukcjach dopełniaczowych. bo co może znaczyć "zaginanie czasu bezradnością rozłożonych nóg"? wszystko i nic, zwłaszcza jeśli chodzi o tak wykorzystane "zaginanie";)
pozdrawiam. |
dnia 27.03.2009 13:38
Jeśli Wierszofilu nie rozumiesz tej konstrukcji, to znaczy, że nie rozumiesz przesłania wiersza w ogóle. |
dnia 27.03.2009 13:44
OK, więc spytam wprost: jakie według Ciebie (jako Autorki) miało być przesłanie tego tekstu? oczywiście, jak najbardziej mogę (a nawet mam prawo;)) go nie rozumieć, jednak wolę się upewnić w bezpośredniej konfrontacji ze źródłem;) to w końcu portal warsztatowy, a więc dobrze ustalić, co miało zostać powiedziane, co zostało powiedziane, a co jeszcze zostało odczytane lub nieodczytane (może nawet przekręcone lub nad-/niedointerpretowane;)) przez odbiorcę;)
pozdrawiam i czekam na dalsze instrukcje;) |
dnia 27.03.2009 14:20
Jak u mnie, to:
+ za tytuł
+ za pierwsze dwie strofki i pół trzeciej
wilczy bilet może (ewentualnie) wybronić kontekst
- (i to duży) za ostatnią strofkę - koncept tu jest, ale wykonanie fatalne, naprawdę w kiepskim stylu.
Pozdrawiam |
dnia 27.03.2009 18:06
tak, w tym wierszu jest jakaś moc i siła przekazu, ale ta ślina zamarazająca na poduszce... i puenta, choć dość mocna, to jednak niezręczna, gdyż mnie się taka konstrukcja słów niezbyt podoba... może spróbować wyrazić to samo ciut prostszymi słowami, a nie ich tak zawiłą konstrukcją?
w każdym razie ten wiersz po szlifach może się stać bardzo dobrym i mocnym tekstem :-).
pozdrawiam :-). |
dnia 27.03.2009 18:13
Jeden z Twoich ciekawszych wierszy, Haniu.
Pozdrawiam - Tomek |
dnia 27.03.2009 21:09
Wierszofilu, nie zagłębiając się w szczegółową dyskusję - zwyczajnie brakuje mi czasu i parcia na rację - odpowiem tylko, że szanuję Twoje zdanie na temat mojego wiersza, aczkolwiek się z nim nie zgadzam, głównie w kwestii wilczego biletu i zaginania czasu. Rozumiem też, że Twoja granica kiczu jest w innym miejscu niż moja. Z przyjemnością wyjaśnię sens ostatniej zwrotki: zaginanie czasu = próba uczynienia z czasu koła = próba powrotu do dzieciństwa. A w jaki sposób, mówi o tym ostatni wers. Roy, Ulotna, pierwsza wersja brzmiała: "bezradnie rozłożonymi nogami" i chyba do niej powrócę, bo im dłużej czytam, tym mniej mi się rzeczywiście podoba ta dopełniaczowa. Tomku, miło Cię widzieć. :)
Pozdrawiam wszystkich i dziękuję za komentarze. |
dnia 27.03.2009 21:59
Tak, czasem proste rozwiazania bywają najlepsze.
nie udało się cofnąć czasu
bezradnie rozłożonymi
nogami |
dnia 28.03.2009 00:57
OK, czyli można przyjąć, że mniej więcej dotarło do mnie "przesłanie" tekstu bez odautorskich naprowadzeń;) w każdym razie "zaginanie czasu" jest tutaj nieprecyzyjne, choć pojawia się po "wilczym bilecie do dzieciństwa"; swoją drogą - wspomniany "wilczy bilet do dzieciństwa" mówi już o niemożności powrotu do dzieciństwa - po co więc to powtarzać w tak zagmatwany sposób przy wykorzystaniu "zaginania czasu"? (abstrahuję od oczywistości i banalności tego rodzaju konstatacji).
w każdym razie - bezradnie rozłożonymi nogami zdecydowanie lepiej => w takiej wersji znika jeden nadmiarowy poziom abstrakcji ("zaginać czas bezradnością"), choć dalej cała konstrukcja jest od strony zawartości abstrakcji podejrzana, choć tym razem prowokuje prostsze pytanie (;)): w jaki sposób można "zagiąć czas" "bezradnie rozłożonymi nogami"?
pozdrawiam. |
dnia 28.03.2009 01:00
PS: Najprostsze rozwiązania bywają najlepsze - bo dlaczego nie dać w końcówce (za royem) "nie udało się cofnąć czasu"? Wtedy wracamy do problemu kiczowatości tego obrazka, ale również ten problem dzięki powyżej zaproponowanym "operacjom" jest po prostu mniejszy;) |
dnia 28.03.2009 06:56
Wierszofilu, a czego szukają czasem zaniedbywane emocjonalnie dziewczyny, dziewczynki nawet, kiedy wchodzą do łóżka przypadkowym facetom? Bo przecież nie przyjemności. Oto odpowiedź na pytanie, w jaki sposób można zagiąć czas rozłożonymi nogami. A przynajmniej próbować. O kiczu już pisałam. ;) Roy, tak, nawet rozważałam oddzielenie nóg, dla większego zaskoczenia. Dzięki. Pozdrawiam Was :) |
dnia 28.03.2009 10:24
to ja jeszcze trochę pomęczę Autorkę;)
OK, rozumiem (już teraz mogę powiedzieć, że na pewno;)), tylko że tego nie widać na tyle wyraźnie, żeby czytelnik nie miał wątpliwości. obraz związany z "zaginaniem czasu" w kontekście uzyskania przez niego formy okręgu (a przez to np. umożliwienia "bohaterce" powrotu do dzieciństwa) jest intrygujący (zdecydowanie bardziej od prostego, ale za to bardzo komunikatywnego "nie udało się cofnąć czasu"), tylko przydałoby się go dopracować w taki sposób, aby nie było wątpliwości co do jego znaczenia tutaj, żeby się nie rozmywał i nie "rozjeżdżał" - stąd też moje marudzenie;) tylko wtedy trzeba coś zrobić z "wilczym biletem do dzieciństwa" - mówi to samo, co ostatnia strofa, tylko (w perspektywie przeprowadzonych zmian i udoskonaleń) w mniej ciekawy sposób, jest rodzajem falstartu. a więc?
pozdrawiam. |
dnia 28.03.2009 11:08
Dla mnie wiersz w całości mocno poruszający. A tytuł odnośnie przecież peeli, która w pewnym przynajmniej sensie ewidentnie jest na krawędzi - w moim odczuciu więc - bardzo przekonujący. Optuję za taką końcówką:
nie udało się zagiąć czasu
bezradnie rozłożonymi
nogami
Pozdrawiam :) |
dnia 28.03.2009 15:04
Nitjer,dobra propoyzcja.
Zagiąć czas,tu znaczy kawalek poplamionego czasu ukryć. Tak odebralem ten przekaz.
pozdrawiam |
dnia 28.03.2009 20:21
Wierszofilu, w takiej formie (tj. bez ironii np.) możesz męczyć, proszę bardzo. Mam wątpliwości, czy wilczy bilet i zaginanie czasu się powielają. Bo ona została z wilczym biletem, a dopiero potem próbowała zaginać czas. I bez wilczego biletu, to już zaginanie będzie kompletnie niezrozumiałe. Nitjer, miło mi i dziękuję za opinię na temat dyskutowanej szeroko ;-) koncówki. Też jestem za taką. :) Piotrusiu, no i teraz się waham, co z tym zaginaniem zrobić, bo jak bardziej dopowiem (jak radzi Wierszofil), to już nikt nie odczyta tego w taki ciekawy sposób, jak Ty to zrobiłeś. Pozdrawiam Wszystkich i dziękuję za komentarze. :-) |
dnia 29.03.2009 21:30
jak najbardziej bez ironii - to co miałem zasygnalizować w tej materii, już zasygnalizowałem;)
no właśnie, z jednej strony - to samo (brak możliwości powrotu do dzieciństwa), z drugiej - niekoniecznie (w przypadku "wilczego biletu" - zapowiedź wspomnianego braku możliwości w, nazwijmy to, "ujęciu statycznym"; w przypadku "zaginania czasu" - mimo wszystko jednak próby tego powrotu w, nazwijmy to, "ujęciu dynamicznym"); w każdym razie, oba obrazy dotyczące wspomnianej niemożliwości mają na tyle sporą część wspólną, że jednak zastanowiłbym się, czy nie dałoby się tej "części wspólnej" zmniejszyć, dla dobra całości.
co do "zaginania czasu" samego w sobie - jak sobie życzysz, podzieliłem się już moimi wątpliwościami na ten temat;)
pozdrawiam. |
|
|
|
|
|
|
Dodaj komentarz |
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
|
|
|
|
Pajacyk |
|
|
Logowanie |
|
|
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
|
|
|
|
Aktualności |
|
|
Użytkownicy |
|
|
 Gości Online: 34
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanych Użytkowników: 6 439
Nieaktywowani Użytkownicy: 0
Najnowszy Użytkownik: chimi
|
|
|
|
|
|
v6.01.7 © 2003-2005
![[www.pajacyk.pl]](/fusion/images/pajacyk.gif)