ruchliwa czerwień koszulki
pośród zieleni cmentarnych drzew
czerni marmurowych płyt
bladości przybyłych twarzy
jak to będzie
skoro nie ma kapłana kadzideł śpiewów
jest mężczyzna w czerwonej koszulce
brat zmarłego
który niesie monstrancję urny
a my idziemy za nim milczącą procesją
w urnie proch
który zachłysnął się nadmiarem świata
więc rzeka nakryła go płytą wody
a słońce przemieniło źrenice w grudki żużlu
nagość tego prochu
nasza bezradność wobec tej nagości
ojciec zmarłego
mówi z głębokości swego żalu
o swoim synu Ivo
który był dobry i zły jak każdy z nas
lecz jego słowa
próbujace odziać nagi proch
same stają się nagie
wibrują chwilę w powietrzu
i zastygają w gardzieli ciszy
jeszcze błysk zapałki
kropla płomienia na knocie lampionu
ogień próbuje odnaleźć w powietrzu przejście
lecz ginie w zgiełku rozmytych tropów
grzęźnie na ścieżkach zarośniętych chłodem
stoimy jeszcze przez chwilę
lecz w końcu trzeba stąd wyjść
i żyć dalej
z twarzą przy ziemi

2008-06-17