Z przyjemnością informujemy, że już 30 września 2011 r. odbędzie się pierwsza z serii zaplanowanych na nadchodzącą jesień premier hipertekstowych w Korporacji Ha!art. Po Czarnych jagodach Susan Gibb, ukaże się klasyczna powieść hipertekstowa popołudnie, pewna historia Michaela Joyce'a oraz Schemat Konrada Polaka. Publikacjom tym towarzyszyć będzie książka teoretyczna Hiperteksty Literackie. Literatura i nowe media.


Michael Joyce - popołudnie, pewna historia (premiera: październik 2011)

Jeśli wybitne narracje poznaje się po tym, że są dramatyzacją swojego działania, to popołudnie, pewna historia wzorowo wypełnia ten postulat. W labiryntowym świecie paranoi bohater, niczym Edyp, poszukuje odpowiedzi na pytanie "kto zabił?". Czytelnik, który za nim podąża, wciągnięty zostaje przez tekst w ślepe odnogi, fabularne pętle i światy możliwe. Powieść staje się alegorią swojej własnej lektury, a jej nierozstrzygalność sprawia, że powraca się do niej latami.

***
Tłumaczenie: Radosław Nowakowski, Mariusz Pisarski

***
Michael Joyce (ur. 1945) - amerykański pisarz, krytyk i eseista. Autor powieści War outside Irleand (1982) oraz powieści hipertekstowych WOE (1991), Twilight, a symphony (1996) i Twelve Blue (1997). Nazywany Homerem hipertekstu, na całym świecie znany jest jako autor afternoon, a story (1987), pierwszego i najgłośniejszego hipertekstu literackiego. Fragmenty powieści zamieszczone zostały w antologii Nortona Postmodern American Fiction (1998). Wydanie polskie jest szczególnie bliskie autorowi, gdyż dorastał wśród polskiej społeczności w Buffalo. "Wychowałem się na Mickiewiczu i Miłoszu, a moja pierwsza miłość była Polką" - wyznaje Michael Joyce.


Susan Gibb - Czarne Jagody (premiera: 30 września 2011)

Czarne Jagody Susan Gibb dotykają modnego w bestsellerowym obiegu literackim tematu molestowania w dzieciństwie, lecz przynajmniej pod dwoma względami podchodzą do niego inaczej.

Po pierwsze, jest to fikcja hipertekstowa: niektóre z kluczowych scen są ukryte przed czytelnikiem. Dostajemy się do nich przez ucho igielne pojedynczego słowa-klucza, które łatwo gubi się pośród innych, mniej intymnych wskazówek. Dlatego dla jednych Czarne Jagody mogą się wydać zgrabnie napisanym zbiorem wspomnień z dzieciństwa i zapisem artystycznego debiutu malarki. Dla drugich będzie to opowieść o horrorze dzieciństwa, zbrukanego przez tych, którzy powinni byli je chronić. Czy obie wersje okażą się prawdziwe? A może każda z nich przesłania jeszcze inną, szokującą prawdę? Gibb posługuje się wyjątkowym stylem. Jej język jest otwarty, prosty i chłodny. Jednak w każdej z fabularnych całostek, niczym w dobrym wierszu, odnajdziemy zagęszczoną grudkę najważniejszych znaczeń. Styl ten pomaga przemycić zaskakujące przesłanie: z perspektywy zranionej psychiki dorosłej już ofiary, przyszłe doświadczenia potrafią przynosić więcej bólu niż dawna trauma.

***
Susan Gibb - amerykańska artystka nowych mediów, autorka powieści Paths (stworzonej w programie hipertekstowym Storyspace), kilkudziesięciu opowiadań z gatunku flash fiction oraz 100 krótkich hipertekstów. Aktywna uczestniczka dorocznych warsztatów "100 days", organizowanych przez sieciowy kolektyw twórczy pod kierunkiem Steve'a Ersinghausa. Jej dziadkowie pochodzili z Krakowa, do dziś w jej rodzinie przestrzega się polskich tradycji i kalendarza. Rok temu przysłała do Ha!artu swoje zdjęcie w stroju Krakowiaczki. Tłumaczona na język polski krótka powieść Blueberries (Czarne Jagody) po raz pierwszy ukazała się w magazynie New River jesienią 2009 roku.

Susan Gibb o sobie samej pisze m.in.:

zainteresowania: nauka życia poprzez czytanie, pisanie, tradycyjne łucznictwo, naturę, komputerowy hardware, obserwację ludzi
zdrowie psychiczne: zawsze na krawędzi
ambicje: pojawić się w przyszłym życiu jako Barbie Einstein
seks: całowana - 16, zdeflorowana - 21
styl: dżinsy i kraciasta, flanelowa koszula, ale czasami wskakuję w wysokie obcasy
idealny mężczyzna: Willie Nelson


Konrad Polak - Schemat (premiera: 30 listopada 2011)

Na granicy jawy i snu, refleksji krytycznej i medytacji, oniryzmu i egzystencjalizmu, Konrad Polak rozciąga swój hipertekstowy Schemat. Wielowątkowy i wielowarstwowy tekst przenosi czytelnika z fikcyjnych zdarzeń na ulicach Krakowa w sferę marzeń sennych, z zapisków o świadomym śnieniu - do korespondencji na temat hipertekstowej fabuły.

Rzeczywistość zdroworozsądkowa miesza się tu z irracjonalnymi sceneriami snów i zatartych wspomnień, a chęć zrozumienia relacji między mężczyzną a kobietą - z pragnieniem bycia panem swoich własnych snów. Fikcjonalnym i naukowym aspiracjom Schematu towarzyszy coś jeszcze: charakterystyczna dla formy hipertekstowej mimesis procesu powstawania myśli. Proces ten naśladuje czytelnik, kroczący za podsuwanymi obrazami i argumentami. Wpisana weń gra w błądzenie i w znajdowanie właściwych połączeń czyni lekturę Schematu wyzwaniem, przygodą i przyjemnością.

***
Konrad Polak to jeden z najmłodszych prozatorskich debiutów Ha!artu. Autor Schematu obchodzić będzie wkrótce dziesiąte urodziny. Jest jednocześnie przedstawicielem o wiele starszego pokolenia, nazywanego niegdyś pokoleniem niewiadomej czy też pokoleniem przełomu kulturowo-politycznego w Polsce. To z pozoru trudne do połączenia rozwarstwienie znajduje wspólny mianownik w wymyślonej na potrzeby pisania postaci. Twórca Schematu mieszka i studiuje w Krakowie.


Hiperteksty literackie. Literatura i nowe media (premiera: 30 września 2011)

Bohaterowie tego tomu to spadkobiercy literackich awangard XX wieku i zarazem pionierzy czegoś, co dopiero nadchodzi. Już trzy dekady temu, bez jałowych pytań, czy komputer uśmierci książkę, postanowili na własną rękę to sprawdzić. Podczas wyprawy po nowe sposoby opowiadania w cyfrowym medium, dokonali cichej rewolucji, której pełnych rozmiarów jeszcze nie znamy. Powrócili też z dobrą nowiną dla czytelnika przyszłości: nowe media nie zabijają książki. Hipertekst ją odmładza i ocala. Hipertekst literacki: utwór, który rozgałęzia się lub działa na żądanie. Narracja i fabuła nie układają się w jednorodnej linii, lecz tworzą sieć relacji, którą czytelnik przemierza, dokonując wyboru kierunku lektury.

Znane techniki narracyjne, jak analepsis czy prolepsis (cofanie się lub wyprzedzanie sekwencji zdarzeń) wzbogacone są w hipertekście literackim, dzięki np. programowaniu komputerowemu, o szereg dodatkowych mechanizmów, które czynią tekst jeszcze bardziej złożonym, niejednoznacznym i niewyczerpywalnym, czyniąc zeń swoisty kłębek światów możliwych, alternatywnych zakończeń i ślepych odnóg.

***
Autorzy książki: Emilia Branny, Małgorzata Dawidek Gryglicka, Piotr Marecki, Urszula Pawlicka, Mariusz Pisarski, Agnieszka Przybyszewska, Joanna Roszak, Dorota Sikora, Ewa Wójtowicz

***
Publikacja współfinansowana przez Wydział Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego