wszyscy jesteśmy przecież tej samej płci
jak dwie chińskie pałeczki wyciosane
z jednej polskiej łyżeczki. bo wszyscy jesteśmy
do siebie podobni jak dwa rude kucyki

na głowie tej, która struga patyki,
albo wariata, żeby się nie upodobnić do łez.
jak dwie krople wody nawet
różnimy się bardzo podobnie,

podobnie uciekamy, błądzimy, szukamy.
mówiąc „w porządku” wykrzywiamy usta
w dwa podobnie smakujące grymasy uśmiechu,
w dwa podobnie przeciwne grymasy

oddechu wlewamy tę samą radosną gorycz,
bo podobno jeszcze nigdy nie czułaś się dziewczyną,
a ja już dawno nie czułem się chłopcem, więc co robić?
napisz i czym prędzej WYŚLIJ JAKIŚ SYGNAŁ, bo

skończyły mi się już wszystkie karty, a szare
cukrówki za oknem ostatecznie upodobniły się do
szarych gołębi.