pod spadzistym dachem podobno częściej przychodzą

sny, które się pamięta. na wszelki wypadek śpimy

więc wysoko, żeby nikt nie skradł ich spod przymkniętych

powiek. wprost ze stacji nadawczej spływają na ciebie



ciemne obrazy. przychodzą w środku nocy pod postacią

czarnego kota wślizgującego się przez niedomknięte

okno, a ty wcale nie wiesz co z nimi zrobić.

twoja lepsza połowa chce go nakarmić, gorsza wyrzucić.



obie walczą zaciekle ze sobą, zwycięża ta druga.

o świcie budzi nas głośna śmierć ścinanych wokół

domu drzew. rano boję się zobaczyć, co kryje się

w lesie za ta ogromną górą, której przecież



jeszcze wczoraj tam nie było.

pod spadzistym dachem podobno częściej przychodzą

sny, które się pamięta. wyrzucony kot powraca do dziś

karmiąc się mną jak ciągle głodny wyrzut



sumienia.