żeby zatrzymać czas
trzeba być panem czasu
żeby przywrócić życie
trzeba być panem śmierci
żeby kochać nieprzyjaciół
trzeba zacząć od siebie

miłość zaczyna się od lustra
w którym zorana twarz
wysmagana poezją życia
wyznaje siebie
w długim rachunku sumienia

żeby żyć trzeba umrzeć w sobie
a potem to zmartwychwstanie
do nowego życia
jest konsekwencją stanięcia w prawdzie

żeby kochać wieczność
trzeba ukochać codzienność

w najmniejszym ukrywa się nieskazitelność
możliwość ponad miarę oczekiwań

żeby istnieć wystarczy przekroczyć próg
własnej nadwrażliwości na siebie