Milczenie złotego płomyka


W żarze żarówki świecącej
Pod wynalazkiem cudownym
Wśród mas cząsteczek i zwierzeń

Zwierciadło duszy ludzkiej pustyni
Leśny szum odgłosu postępu

Liść trącany - się trzyma
Po czym odlatuje zerwany

Serce bije szalone
W tą i tamtą stronę

Bez zatrzymania granicy
Aż do pokochania

Wszystkiego na Ziemi
Kiedy się zieleni
Umierając by wiosną powrócić
Stan rzeczywistości dualizmu swego
Z okiem na niebo wlepionym
Na parę chwil

By zachować coś cenniejszego
Dla dobra swego
Z dniem i chwilą nowszego
O chwil tych parę cieplejszych

Na początku rzeczywistości
Ze szczyptą do smaku - prawości.