gdy przychodziłem do domu brudny z podartą koszulką i sińcem na oku
koniec świata mówiła moja matka ale za każdym razem świat
wracał do początków

[.......................................................
biegł usiąść w trzydziestce dwójce i gardził ludźmi
mój świat mój kawałek plastyku nie wasz!

patrzył w oczy kamer i przysięgając
bogu najwyższemu mówił nieprawdę

6-letni strach przedzierał się przez gwar
do domu poszoł won kurwi synu tam nauczę ciebie
dyscypliny i porządku!
............................................................................. ]

widziałem koniec świata: dziewczynkę
zbyt błogosławioną i cichą zbyt
aby to do niej należały ziemia i królestwo
na tle zrujnowanej
ściany budynku
ubrana w brudno białą sukienkę do kolan
machała do mnie
i powiedziała:

do widzenia ploszę pana