Genetycznie nade mną staje
jak pół boga z odkurzaczem w ręku
dławi się mną jak skorupką w cieście
kaszle moją poezją

wieczorem zagląda do moich miejsc
z wizytacją
badając ogryzienia kaloryfera.
wprasza się do mnie na filiżankę bliskości,
szuka w książkach moich przyczyn

niebieskich

potem wymachuje krzyżem
jak mieczem
ze wszystkimi dowodami na istnienie absurdu w ręku

ratuje tyle ile zdoła unieść:

nie rozumie poezji
więc kupuje mi kredki