anty-
kwariat pod czarnym krzyżem może
dlatego że deszcz wszyscy w środku
wędrowiec z Tężniopolis w jednym sandale
co z Brunem i Stachurą już na hybrydach
spijają wiersze nie tylko swoje i Michał
siewca barw niekujawskich składający
uścisk zawsze na pożegnanie on już wie
nie można wrócić do tego samego wiersza
do tej samej kobiety

odwróciwszy się nie zobaczy się więcej Eurydyki
odwróciwszy się zostaje się słupem soli

obok portrecista sensu szukający
w martwej twarzy i ten
co drugie imię przyjął w darze
z kujawskiej kapliczki chce zdążyć
zanim Krzysztof który świętym zostanie później
przeniesie nas na twardym karku
literatury przez Wisłę
w Nietoruniu