Da się nawet tu mieszkać, chociaż scenografia
okaże się fetyszem, lepem na plemię ptasiogłowców,
uwiedziony muzyką czekam wewnątrz sali,

wewnątrz przepony, przeglądam się w kryształkach z żywej wody,
wiem, rozstąpi się ziemia, skóra, w dole zaostrzone
pręty, kohorty lwów, a ja nie umiem wyśpiewywać lian,

by się zaczepić o ciemną gwiazdę, znów dykcja
chłopców z rozgrzanego pieca, na pierwszy ogień
rafinaty przegłosów, dyftongów, oczyszczone a.