Tajemnica

Mówiono ścianom, że mają uszy,
szeptem głaskane chyliły głowę,
skrywały zmarszczki pod tapetami
drepcząc w milczeniu z nogi na nogę.

W graniaste koło się zabawiały
zamurowane w zbyt ciasnych rogach,
aż w końcu pękły, wszystko upadło,
z gruzów na ziemię spłynęła woda.

Zatrzymać chciały swe tajemnice
łapiąc w pośpiechu mydlane słowa,
intymne chwile, drastyczne sceny,
słodycz sekretów chciały kosztować.

Zamilknąć można na wieki całe,
tłustym skandalem smarować skronie,
siedząc wygodnie w konfesjonale
patrzeć, jak język ze wstydu płonie.