Muśnięty skrzydłem ptaka
zostawiasz ślad za sobą.
Niewyczuwalnym krokiem,
niesiony mym oddechem
oddalasz się ku przyszłości.
W niej nie ma już blasku,
nie widzę splecionych myśli.
Rozwiał je trzepot skrzydeł ptaka,
który wniósł się przed świtem.
Słońce okazuje swe oblicze
dziś jakieś zamyślone...
Siejąc zwątpienie swymi promieniami
niepewną przyszłość wskazuje.