kropelkowanie przestrzeni
zagląda przez niedomknięte oko
splątanie przywołuje regiment jutra
ludzie bez powiek
krótki metraż bezmyśli

to za wszystkie skradzione dziedzictwa
za powodzie w dorzeczach legend

ludzie zapyleni chaosem
niewinni w swoich zaprzeczeniach
wobec przemian czasem bezsilni

noc zwija gobelin
niedojedzone kromki chleba
szyją czapki bezdomnym duchom
znów powielił się ten nieznośny refleks
zniechęcony niedoczynnością świateł
upuszczone kaganki wzniecają wiązkę sił
palących niecierpliwość źrenic

wijących się

naiwnych