Klecę małą trumienkę
z kartek białego papieru
Szczapki bez sęków, miękkie
wzmacniam warstwą lakieru
Składam białe pudełko
na dni powiędłe bez celu
I kolorowe światełko
co wygasło w tunelu

Klecę małą trumienkę
na miłość niepozorną
Pochowam ją i klęknę
na nowennę wieczorną
Na nowennę dziękczynną
za sen z mgły srebrem tkany
Za miłości niewinność
i czas jedyny dany

Zbijam z desek surowych
trumnę na swoją miarę
Jestem zabrać gotowy
miłość, nadzieję, wiarę
Zużyte, niepotrzebne
trzy boskie cnoty główne
Oddam je Bogu w niebie
Niech ma, jak takie cudne.