Płomyk co daje iluzję młodości,
kradnie rozum iluzją miłości.
Bo czym jest szczęście u boku człowieka,
który gdy upadnę to na mnie nie czeka.

Manifest pustki tak już opisany,
przedstawia jedną frazę-człowiek niekochany.
Bo taki właśnie jest wiecznie potępiony,
jak łajka w otchłani na zawsze zatopiony.

Tylko łagodne dłonie, ich dotyk spokojny,
są w stanie zakończyć ten krwawy stan wojny.
Tylko te usta gdy mówią do ciebie,
mogą ci przypomnieć, że jesteś już w niebie

I tak od lat tysięcy tylu,
człowiek umiera wołając ''motylu!''
Bo nikt nie może nazwać się szczęśliwym,
będąc tak naprawę wiecznym myśliwym.