w liryczne niezabudki
przestałem się stroić
bo mam coś z pajaca
w którym mieszka stoik

don Kichotem być nie chcę
ale kopie krzyżuję
choć na koniu ruszyłem
na ośle się znajduję

w szyku iść nie umiem
nie idę za innymi
i chociaż drogę gubię
rozmawiam ze świętymi

święty żołnierz wyklęty
święty bard chorągwiany
ten wyjęty spod prawa
i z praw swoich wygnany

przecież byłem wesołkiem
z dzwoneczkami Stańczyka
moja ziemska relikwia
warta mszy i pomnika