Odchodzili kiedy słońce przesypuje smak owoców,
w kielichy kwiatów przelewają się kobiety.
Pan Bóg po staremu wiązał powrósłami
jedyny koniec z końcem, nasze cienie
wyłuskiwane z ławek pod domem,
zostawiając zgoniny pamięci.
Odkąd mam odpowiednią do odejścia cerę
w kolorze skrystalizowanego lipowego miodu,
podbieram czas podorany na trzy palce.