obskurna sala
na łóżkach śpią dzieci
zbyt stare na miłość
nikt nie gra im bluesa
kołysankę śpiewają splątane oddechy
to nie Nowy Orlean
miejsce bez miejsca

wschodzące słońce
z trudem przebija się przez szyby
morze to łzy może deszcz

miłość do wszystkich istot
kapie z telewizora
prezenter pochyla się nad losem
karpi w marketowych wannach
cieć kiwa głową
patrzy przez uchylone drzwi
na głowy wtulone w poduszki