Kora pni blada, a zmierzwiona łąka
nazbyt jaskrawa zielonością pleśni
podmokłej ziemi wśród nierównych linii

bliźniaczych krzyży, które są jak ołtarz
dla ludożerców. Burzą spokój leśnych
stworzeń, nęconych zapachem padliny.

Wszystko w porządku. Nie dam się zastrzelić.
Zełgały rzędy gotyckiej kursywy,
biegnącej drobno śladem ścieżek lisich

przez cmentarz w lesie brzozowych piszczeli.
Lecz by nie zwodził treści trop fałszywy,
stempel feldpostu zastąpił przypisy.