żeby dzień nowy powitać
dobrze jest o zdrowie pytać
tak zwyczajnie
i normalnie
w żagle ramion powiew chwytać

cisza czasem darem bywa
kiedy piorun grom przyzywa
kruszy skały
piedestały
dłoń przyjaciół lęki skrywa

dobrze jest się świtem raczyć
tabun koni okulbaczyć
złotych myśli
słodkich wiśni
wspólnie z nich nalewką raczyć

kiedy myśli szczere płyną
między chłopcem i dziewczyną
więzi tworzą
czucie mnożą
na rozterki są jodyną

między grzmotem a łoskotem
grodzą się sąsiady płotem
miast wybaczyć
zgodą raczyć
wolą w siebie rzucać błotem

żeby w trzosie przybywało
zbieraj co się rozsypało
w czasie suszy
serce wzruszy
będzie krzepić duszę ciało

świat jest tak poukładany
ze się puszą wszystkie stany
dumą raczą
i kulbaczą
byś był ciągle w cuglach brany