oglądamy się za siebie
do tych na wiatr rzucanych słów
tych o których świat nic nie wie
o zapachu i barwie mchu

dzierżą naszych wspomnień bagaż
przekładany z boku na bok
gdzie słów szczątki sieją zapach
zanim i je pochłonie mrok

zanim przyjdzie rezygnować
z wiecznie żywych przezroczy snów
nie lękajmy się dziękować
za wspomnienia w kolorze mchu