nie rzucaj pereł
między wieprze
pomyje dla nich
znacznie lepsze

kto się naprzód
wysforuje
bat łaskawcy
wnet poczuje

wedle miary
czy rozumu
oberżysto
nalej rumu

gdy ci we łbie
namieszają
na organy
przerabiają

gdy przy korycie
zaliczysz nadwagę
ustąpić miejsca
głodnym miej odwagę

kto w ferowaniu
nie ma rozeznania
ten swej głupoty
iloraz odsłania

zamiast za nowin
erupcją się chować
dobrze jest swoje
emocje miarkować

rozumieć bliźnich
to dopiero sztuka
ten ma przyjaciół
kto ich chwały szuka

bywa że racje
barierą się stają
szczęśliwi którzy
z serca wybaczają

kto dobra bliźniego
wyżej swego baczy
pokój i szczęście
prawnuków zobaczy

miarą sukcesu
nie wielkości sztuka
lecz ten który pokoju
mimo straty szuka