Piszę i skreślam, jakbym znikała wśród słów,
tak bardzo zdają się być bez znaczenia,
miałkie z powodu ich bezsilności wobec materii,

zwłaszcza tej groźnej w niewłaściwych rękach,

miałkie z powodu zamiłowania sukcesorów
do zbyt dużych pajd chleba, z których spływa
nadmiar masła w tajemnicze strony.

Równolegle trwają igrzyska,

tak w i e l o tematyczne, że sprawić,
aby pomimo tego świat się zatrzymał i
spojrzał troskliwie w j e d n ą stronę,

to doświadczać, jak dojrzewa jego postać.