w cyberprzestrzeń
mnie poniosło
teraz smartfon
mam za wiosło

kiedy w cyber
cię ponosi
ciało o wietrzenie
prosi

by cię w przestrzeń
nie poniosło
siądź na rower
odkurz wiosło

cyberprzestrzeń
gdy mózg wchłonie
wiotczeją
nie tylko dłonie

menu
w cyberprzestrzeni
anoreksją
się mieni

w cyberprzestrzeń
wpatrzony
wdzięków nie
dostrzega żony

przy enterów
wtórze
umarł
na klawiaturze

kiedy smartfon
ciebie złowi
ciało z duszą
wyjałowi

w wirtualnym świecie
rozstawiają sieci

zanim enter
cię pochłonie
klaśnij czołem
w swoje dłonie

wirtualna
bomba tyka
kto w przestrzeni
cyber znika

kto nałogowo
wirtualu łaknie
co zrobi kiedy
kompa zabraknie