opadły emocje
ostatnie słowa potoczyły się po równi
na dno ciemności zajrzano pod pokład

srebro i jedwab setki monet; łyżka
atramentu i słój dziegciu w osuszanym liście

choć znajdujemy się trzysta mil od brzegu
czujemy zapach bananów i ciepłej skóry niewolników
blask księżyca ostry jak sierp w mroku nocy

mokre drewno próchnieje uszom ukazuje się
dźwięk kołatek i łańcuchów osmolone twarze
zdobione lśniącymi łzami jak perłowe koraliki

tylko majtkowie w gnieździe stetryczałego
bociana kolebią się pod wpływem prądu czują
bryzę na spoconych czołach

gdzieś nad piaskami starego wybrzeża
obok portu muśniętego smrodem ryb słońce pieści
palmowe liście