Panie,
moja krew spokojnie krąży w żyłach,
a moje gardło nie wzywa Twojej obecności,
powtarzam słowo po słowie
z tych, które w Twoich oczach
zyskały aprobatę. Wiem,
niczego o Tobie nie mówią, ale tylu
powtarzało je z dobrym dla siebie skutkiem.
Znam każde z tych słów, znam każdą z liter
każdego z tych słów, Twoi teologowie
opuszczają bezradnie ręce,
nie ma miejsce na ich inspiracje.
Czy Abraham zostałby wezwany
przez Ciebie
do porzucenia Ziemi Obiecanej
albo czy zostałby wezwany
przez Ciebie
do kolejnej ofiary z syna?
Z dwóch różnych powodów - nie. Panie,
jeden stał się moim udziałem.