polujemy wciąż na siebie
słowem nie tworzącym zdania
brakiem wiary a przed nami
jeszcze tyle żałowania
/ Stach /


ja z ubocza piszę
ku żyjącym poza mną
i wprost z gwinta przypijam
do sosny czarnej nade mną
bez maski jak w teatrach
i bez wstydu jak w kinach

nikt mnie nie goni
nie uciekam przed nikim
nie zamykam oczu przed strachem
tylko zbieram pejzażu okruchy
od butem uwięzionych stóp
po bezpańskiej mgły krawędź

gdy komu uda się znaleźć
gdzieś na uboczu krzyż
i choćby jedną z nut
gdy komu uda się znaleźć
swój pacierz pośród mgły
może stanie się cud