stworzenie ratunku
wśród umarłych szuka
zamyka drzwi serca
kiedy prawda puka

ziarno wciąż rozsiewane
nikły plon wydaje
jedno czasem na tysiąc
chlebem zmartwychwstaje

nasze myśli wciąż krążą
po złudzeń orbicie
któż potrafi zaśpiewać
skąd wzięło się życie

wierzymy w gusła gwiazdy
wrota otwieramy
dewiacji którą racją
stanu nazywamy

czas na morał w pogardzie
dni nasze trwonimy
gdy niczego prócz nosa
swego nie widzimy

                - : -

sens całości jest prosty
i dość oczywisty
chcesz się szczerze uśmiechać
szoruj do dentysty

a i to co nam zbywa
z miłością wręczone
sprawi że się uśmiechną
usta poranione

przyjaciół trzeba szukać
gdzie tęsknią i łkają
gdzie pieśni choć ubodzy
radośnie śpiewają

kiedy swą dłoń podajesz
szczodrość okazujesz
najpiękniejszy skarb przyjaźń
serdeczną zyskujesz

żeby mądrość i przyjaźń
były nadal w cenie
trza się uczyć pokory
i szkolić sumienie

Ewangelia wg. Mateusza 5 : 13 - 16